29 Mart 2011 Salı

Yok ki

Günlerdir garip bir ağırlık taşıyorum üzerimde. Sebebi olmayan puslu günlerden değil, sebebi çok. Buna rağmen herhangi bir yolla dışa vurma ihtiyacı hissetmedim. Öylece duruyorum. Emin olduğum herşey bana göz kırptı; 

"Fazla güvendin, çabalamadın"

Biliyorum sadece bekledim. İyi olmasını, atlatmayı. Yaptığım tek şey sessiz kalmak, sabretmekti. Ne bekliyordum ki! Kimse gelmiyor elini tutmaya, yardım etmeye.. En yakınındakilerin gözlerinin içine bakıyorsun, konuşmak gerekmiyor sanıyorsun. Belki yardım ederler? Belki sadece biraz daha iyi atlatmanı sağlarlar? Sanırım henüz böyle birini kazanmadım. Henüz böyle bir şeye sahip değilim, belki oldum ama kaybetmekte üstüme yoktur..

1 yorum: